Safari Kenia Diani Beach

Ondertussen is het groepje toegestroomde nieuwsgierigen aan het oefenen hoe het gedag zal zeggen: ‘Byebye’, klinkt een paar keer zachtjes (safari urlaub kenia). Als we in het Kiswahili vriendelijk: ‘Kwa heri’, zeggen, blijft het stil. In welke taal moeten ze nou teruggroeten? Bijna uit het zicht verdwenen, horen we iemand hard ‘Byebye’ gillen

De schaal van onze landkaart van Tanzania is dermate groot dat een millimeter in werkelijkheid twee kilometer is. Volgens de kaart moet deze weg op een gegeven moment vlak langs het Biharamulo-reservaat lopen. Dit gebied is dermate dunbevolkt dat dat nu vermoedelijk het geval is - safari urlaub kenia. We passen goed op onze tellen: wie weet ligt er een ‘simba’ op de loer

De vele bananenbomen en koffiestruiken hebben plaatsgemaakt voor af en toe een stukje grond met cassaveplanten. Vandaag halen twee grote tankwagens met aanhanger ons in. Zouden de krakkemikkige bruggen zo’n tientonner wel aankunnen? In het geval er op de smalle weg een tegenligger aankomt, heeft volgens de Tanzaniaanse wet de grootste wagen altijd voorrang.

We nemen aan dat iets dergelijks ook voor fietsers geldt; onze fietsen zijn over het algemeen zwaarder beladen en ook groter dan die van Tanzaniaanse wielrijders, dus hebben wij voorrang op hen. safari urlaub kenia. Verkeerslichten hebben we nog niet gezien, een enkel verkeersbord wel, meestal gesponsord door Coca-Cola of Pepsi. Het wegdek bestaat soms uit zand, soms uit geribbeld asfalt

Het is het beste om op een verhoging te rijden, al vergt dat veel concentratie. Eric wordt even afgeleid door twee bavianen en glijdt pardoes in het mulle lagere gedeelte - safari urlaub kenia. Het kost hem heel wat krachtsinspanning om weer boven te komen. Gaandeweg verbetert het wegdek aanzienlijk en leggen we al met al toch nog een aardige afstand af

Kenia Safari Baden

Eerst even de waterzakken vullen met water uit een beekje. Niemand te zien? Snel rijden we het hoge gras in - Prive Safari in Kenia. Diverse paadjes leiden naar hutjes in de verte. Eenmaal goed uit het zicht trappen we een aantal vierkante meters gras plat en slaan ons kamp op. 6.00 uur. Het eerste licht dringt door in de tent

We zijn niet de enige vroege vogels. Door het hoge gras komen drie mannen aanlopen. Ze zijn gehuld in omslagdoeken, twee dragen pijl en boog bij zich, de derde zo’n berucht kapmes. safari urlaub kenia. ‘Hé kijk nou eens, twee Wazungu voor een tent’, lijkt een van hen tegen zijn makkers te zeggen

Zwijgend bekijken we elkaar. Wat willen ze? Zijn ze boos omdat wij op hun land kamperen? Of denken ze: ‘Ha, twee rijke Wazungu, die gaan we eens wat afhandig maken.’ De stilte hangt secondenlang als een zware deken tussen ons in, tot een van hen zegt: ‘Hodi.’ Eric graaft diep in zijn Kiswahili-hersenlob en herinnert zich dan dat iemand dit meestal vraagt voordat hij een huis binnenloopt.

Wat beleefd! ‘Karibuni!’, zegt Eric, de welkomsbegroeting. Achter elkaar lopen ze naar ons toe en geven ons een hand. We wensen ze nog een prettige dag (safari urlaub kenia). Ondanks de zware dag van gisteren hebben we weer zin in fietsen, zeker vanwege het vooruitzicht ons vanavond in Biharamulo lekker te kunnen mandiën

Pauschalreise Kenia Mit Safari

Er verschijnen enkele pubersoldaten met geweren die bijna groter zijn dan zijzelf - safari urlaub kenia. Een van hen stapt in een auto en rijdt vervolgens onder de slagboom door in de richting van Biharamulo. ‘U komt vlak langs de grens met Rwanda, waar veel gewapende vluchtelingen zich in de bush schuilhouden en voorbijgangers beroven

Ze zwermen in groten getale om hem heen en steken hem. Horzels! Razendsnel trekt hij een extra T-shirt aan en gooit paniekerig een half flesje Deet over zich heen. Ik smeer alleen wat op mijn armen en benen. Dat blijkt te optimistisch. Wanneer Eric mij wild in de lucht ziet slaan, begrijpt hij dat ook ik inmiddels een prooi ben.

Auw, auw! Ik probeer ze weg te meppen, maar het zijn er honderden. Het lijkt alsof ze het zout op mijn huid wegzuigen met hun scherpe angels (safari urlaub kenia). Ik voel me net een Indiase saddhu die zichzelf met hete naalden pijnigt. Het verschil is dat zijn lijdensweg nog ergens toe dient, namelijk om nader tot zijn Hindoegod te komen

Maar goed dat we hier geen aanhangers van het Jainisme, een godsdienst in India, tegenkomen. Om hoger te reïncarneren, respecteren de Jains al het leven op aarde en proberen ze geen enkel wezen te verwonden, laat staan te doden. Met een doekje proberen ze te voorkomen dat insecten hun mond binnenvliegen.

Kenia Safari Beste Reisezeit

Snel doortrappen is er inmiddels niet meer bij, want regelmatig lopen de fietsen vast in het mulle zand. ‘Marijke, trek een tweede T-shirt aan, dat helpt nog het beste’, roept Eric - safari urlaub kenia. Maar dan moet ik stoppen en landen er nòg meer horzels op me. Krampachtig houd ik beide handen aan het stuur, ondanks het feit dat ik bijna lek word geprikt

Het is om gek van te worden, als een nachtmerrie waaruit ik niet meer ontwaak. Wanneer ik dat bedenk, slaat blinde paniek toe. Ik begin te molenwieken met mijn armen en schreeuw: ‘Sodemieter op krengen! Laat me met rust! Auwauwauw!’ Ook vervloek ik de soldaten die ons hebben laten passeren.

Maar doorgaan is de enige uitweg uit deze hel. Onze pogingen om te fietsen verzanden steeds vaker - safari urlaub kenia. We moeten hele stukken lopen, door mul zand en heuvelopwaarts. Als we een halfuur later een grote vrachtwagen langs de weg zien staan met twee mannen ernaast, is het eerste dat onze overspannen geesten denken: ‘een valstrik!’ Eric heeft bij wijze van experiment een fototoestel op zijn stuur gemonteerd, zodat hij tijdens het fietsen foto’s kan maken

Wat er ook gaat gebeuren, de mannen staan er in ieder geval gekleurd op (safari urlaub kenia). Eenmaal dichterbij blijkt onder de wagen een grote plas olie te liggen. Eric vraagt, nog enigszins op zijn hoede, of hij een handje kan helpen. Dat is niet nodig, ze wachten op hun collega die met een colonne is meegereden om hulp te gaan halen

‘Ndorobo’, zegt hij. In het Kiswahili klinkt het zo akelig nog niet. Midden op de weg houden we middagpauze. Er komen toch amper auto’s langs. De verhalen over de aanwezigheid van leeuwen zijn we serieus gaan nemen, want pootafdrukken in het mulle zand laten ieder een groot kussen zien, omringd door vier kleintjes…De horzels vragen nog steeds om onze aandacht, al lijken ze minder nadrukkelijk aanwezig dan vanochtend; misschien voelen ze dat we inmiddels in ons lot berusten.

Rondreis Kenia? → Bekijk 51x Rondreizen Van 8 Aanbieders!

Na een eeuwigheid komen we een tweede vrachtwagen tegen. Ook deze heeft pech. Niet verwonderlijk gezien de staat van het wegdek - safari urlaub kenia. Wellicht wordt ‘weg’ in het Kiswahili daarom ‘barabara’ genoemd. Als de schaduwen langer worden, hebben we nog maar 43 kilometer afgelegd. Het ziet er naar uit dat we Biharamulo vandaag niet zullen halen

We lopen tien minuten en rusten tien minuten. Vaak loopt Eric terug om me te helpen. Dan bestuur ik de fiets en duwt hij hem de heuvel op. safari urlaub kenia. Daarna draait hij om en haalt zijn fiets. Mijn tempo halveert (Luxe lodge in Kenia). Zodra Eric weer een voorsprong heeft van pakweg vijftig meter zet hij zijn fiets op de standaard en komt mij te hulp

Ik hou me op de been met de gedachte dat Biharamulo achter de volgende heuvel zou kunnen liggen en tuur naar Erics bandensporen die diep in het zand liggen. De ontdekkingsreiziger Speke trok ruim honderd jaar geleden eveneens langs de westkant van het Victoriameer. Nu ik in zijn voetsporen treed, groeit mijn bewondering voor hem met de minuut.

Boven op een heuvelrug zien we kilometers ver voor ons de weg over nog vele heuvels golven (safari urlaub kenia). Van Biharamulo is geen spoor te bekennen. Totaal ontredderd ploffen we neer in de berm en nippen van onze fors geslonken watervoorraad. Soms verzamelt Eric wat moed en gaat even op de trappers staan, om het na tien meter al weer op te geven

Wijdbeens laat hij zijn voeten vlak boven het zand zweven en rolt dan zo’n dertig meter naar beneden voordat hij in een slip raakt (safari urlaub kenia). Eigenlijk kost het opstappen, naar beneden rollen en weer afstappen meer energie dan lopen. Maar wat is er lekkerder dan een stukje te rijden! We zouden zo honderd gulden willen geven voor een geasfalteerde weg